Read in English
Als vrouw in een door mannen gedomineerde gemeenschap heb je soms last van dit fenomeen dat mansplaining wordt genoemd. Ik heb veel tijd doorgebracht in door mannen gedomineerde groepen in Nederland en heb vaak het 'geluk' gehad om als een van de jongens te worden behandeld. Maar sinds ik de afgelopen jaren door Europa heb gereisd en heb geklommen met jongens (en meiden) van over de hele wereld, begin ik steeds vaker te merken dat ik gemansplained wordt.
Deels komt dit doordat ik nu zoveel meer ervaring en kennis heb over klimmen, dat het mij meer opvalt. Maar het is tegenwoordig ook een vaker besproken onderwerp, dus ik merk het nu echt als het mij overkomt.
Dus voor elke lezer die niet weet wat mansplaining is, of die denkt dat hij het niet doet, lees deze blog en denk eerst na voordat je iets uitlegt aan iemand anders met wie je praat. Vraag jezelf af of je dit aan jezelf zou willen uitleggen. Zo niet, zeg dan gewoon niets. Het kan zijn dat de persoon aan wie je het uitlegt eigenlijk meer klimervaring heeft dan jijzelf. Als je niet zeker weet of je klimpartner bepaalde dingen weet, vraag dan eerst of hij of zij zich daarvan bewust is en vervolgens of hij of zij geïnteresseerd is om meer te leren.
Oxford woordenboek: De uitleg van iets door een man, meestal aan een vrouw, op een manier die als neerbuigend of betuttelend wordt beschouwd.
Een gebeurtenis die mij vorig jaar overkwam, leidde tot het idee om dit bericht te schrijven. Het is misschien een beetje een lang verhaal, maar het is een perfect voorbeeld. Het heeft mij nog bewuster gemaakt van het vreemde gedrag van mannen tegenover vrouwen. Houd er rekening mee dat dit geen op zichzelf staand incident is. In de 10 maanden dat ik in 2021 door Europa reisde, werd ik regelmatig gemanspained, maar dit was toch wel het meest extreme geval.
Ik bevond me in een prachtig klimgebied, waar ik een Duitse meid ontmoette. We waren al een aantal dagen samen aan het klimmen. Ze is jonger dan ik, maar beschikt over veel kennis en ervaring. We stonden op het punt om onze derde multi-pitch-klim samen te doen. We bestudeerden alle informatie over de route die we konden vinden. We maakten ons klaar en gingen op pad. Op weg naar de rots probeerden we een man te ontwijken die daar voor de bergreddingsdienst werkt, omdat we de dag ervoor ongevraagd advies van hem kregen. Toen we informatie probeerden te verzamelen over de klim, vroegen we hem (en anderen) naar de route. We wilden weten hoe de behaking van de klim was, etc.
Op dat moment besloot hij ons te vertellen dat ik die klim niet kon doen, ook al had hij mij nog nooit zien klimmen. Ik wist dat ik het zwaarste stuk van de route zou moeten kunnen naklimmen. Ik was erg boos op hem omdat hij dat zei. Vooral omdat hij geen verklaring of reden had om het te zeggen. Over het algemeen ben ik de eerste die toegeeft dat ik een bepaalde klim niet kan doen.
In de veronderstelling dat we hem konden ontwijken, probeerden we het begin van de klim te vinden dat een beetje verborgen in de bosjes lag, totdat we hem instructies hoorden schreeuwen. We vonden de klim en ik begon aan de eerste lengte. Mijn partner volgt en gaat verder met het beklimmen van de tweede lengte. Als ik dan de top van de tweede lengte nader, hoor ik stemmen. Vreemd, want wij zouden de enige twee mensen op de rots moeten zijn.
Het blijkt dat de man in kwestie door de naastgelegen bosjes naar boven is geklommen en op ons stond te wachten in het veld waar we doorheen moesten om de rest van de klim voort te zetten. Hij heeft een lijn uitgezet van waar we zijn naar de basis van het volgende deel van de route.
Ik geloof dat hij ons toen probeerde te overtuigen om met hem mee terug te gaan vanwege de regen die op komst is. We zeggen dat we verder willen en dan lijkt hij ons verder met rust te laten. Terwijl we aan het kijken zijn naar de start van de derde lengte, veranderen de schaarse druppels in een volle regen. We besluiten dat het niet verstandig is om nu door te gaan. Met de kennis die we hebben beginnen we door het veld naar beneden te lopen, in de richting van waar onze mansplainer naartoe ging. We vinden veilig de weg naar beneden, maar opnieuw tot onze verbazing duikt hij uit het niets op en leidt ons de rest van de weg naar het hoofdpad.
Wat ik het meest frustrerend vond aan de hele situatie, was dat hij ons zoveel leermogelijkheden ontnam. Samen hadden we genoeg kennis om erachter te komen hoe we veilig weer naar beneden konden komen zodra het begon te regenen.
Wat ik uit deze blog wil halen, is dat ik iets moet zeggen als ik wordt gemansplained. Ik laat de dingen vaak op hun beloop om geen confrontatie uit te lokken. Ik denk dat iedereen die wordt gemansplained zich meer moet uitspreken. Met deze blog hoop ik dat lezers die misschien aan het mansplainen zijn, zich wat meer bewust worden van wat ze doen en welke impact dit heeft op anderen. Ik hoop dat het mij steeds minder zal overkomen.
No comments:
Post a Comment